Het Probleem

(Afgeleid van de Waslijst)

Velen van ons ontdekten dat we meerdere kenmerken gemeen hadden doordat we zijn grootgebracht in een alcoholisch of disfunctioneel huishouden. We zijn ons geïsoleerd gaan voelen en waren niet op ons gemak bij andere mensen, vooral autoriteitsfiguren. Om onszelf te beschermen gaven we voortdurend toe aan anderen, ook al raakten we daardoor onze eigen identiteit kwijt. We ervoeren elke vorm van persoonlijke kritiek als een bedreiging. We werden zelf alcoholist (of hadden andere verslavingen), trouwden er met een, deden beide, of vonden een andere dwangmatige persoonlijkheid — zoals een werkverslaafde — om aan onze ziekelijke drang naar verlating te voldoen.

We leefden vanuit het perspectief van slachtoffer. Met een te sterk ontwikkeld gevoel voor verantwoordelijkheid hielden we ons liever met anderen bezig dan met onszelf. We voelden ons schuldig als we voor onszelf opkwamen in plaats van toe te geven aan anderen. Zo werden we reactief in plaats van proactief, en lieten we anderen het initiatief nemen. We waren afhankelijke mensen met sterke verlatingsangst, en zouden bijna alles doen om vast te houden aan een relatie, om emotioneel niet verlaten te worden. Toch bleven we kiezen voor onveilige relaties, omdat deze overeenkomen met onze relatie met de alcoholische of disfunctionele ouders uit onze kindertijd.

Deze symptomen van de familieziekte alcoholisme of andere disfunctie maakten ons tot “mede-slachtoffers”, die de kenmerken van die ziekte overnamen, zelfs zonder ooit gedronken te hebben. Als kinderen leerden we onze gevoelens te onderdrukken en als volwassenen deden we dat nog steeds. Als gevolg van deze conditionering verwarden we liefde met medelijden en neigden we naar het liefhebben van mensen die we konden redden. We raakten in alles wat we deden verslaafd aan spanning, waardoor we nog verder van onszelf verwijderd raakten, en we voortdurende onrust verkozen boven werkbare relaties. Dit is een beschrijving, geen beschuldiging

Download Het Probleem als PDF